Can Gio

De volgende dag stond de tour naar Can Gio op het programma. Bij gebrek aan andere toeristen kregen we een privé tour, wat een luxe. Na een reis van zo'n anderhalf uur in een hele grote bolide, kwamen we aan bij een bootje. Helaas was het waterpeil heel erg laag en moesten we naar de buren om daar op de boot de stappen. De looptocht naar de boot was al adembenemend, wat een fantastische natuur. Onze gids wees ons ondertussen op een vis die hier in ondiep water leeft. Je hebt nog nooit zoiets geks gezien, deze vis kan lopen! Hij heeft serieus twee poten en daarmee loopt hij op het strand. Heel erg vreemd, maar wonderlijk. Daarnaast zagen we nog een heleboel krabben.

Met de boot zijn we over een hele mooie rivier gevaren en gestopt bij een vleermuisgebied. Met een roeibootje vaarden we door de mangrove en zagen we enorme vleermuizen. Je schijnt ze niet altijd te kunnen spotten, maar wij hadden geluk en zagen bomen vol van deze dieren. Op de roeiboot waanden we ons in expeditie Robinson. Dat we dit in het echt mochten ervaren! We hebben een paar keer in onze arm moeten knijpen. Na deze stop gingen we verder met de speedboot naar een krokodillen farm. De gids begon te lachen en zei dat we hier gingen vissen. We konden het niet precies met elkaar rijmen, vissen en krokodillen? Naja, we zouden wel zien. Daar aangekomen gingen we in een golfkar op weg naar de farm. Onderweg nog krokodilleneieren bekeken en baby krokodilletjes gezien. Aan het einde van de weg stond een heel hekwerk waar wij doorheen moesten. Vervolgens stapten we op een bootje met wat gaas eromheen. De gids wees op de eerst krokodil, die op de kant lag.. scary. Vervolgens kreeg ik een hengel in de hand gedrukt. 3, 2, 1, oke er ging een belletje rinkelen. Om de krokodillen die hier leven te lokken moest ik met een hengel en aas aan de slag. Dat duurde niet al te lang en de boot werd al snel omsingeld met krokodillen. Door met de aas te spelen kon je de krokodillen hoog laten springen en ze een beetje plagen. Het geluid dat een bek van de krokodil maakt als hij het aas wil pakken is één van de engste dingen die we ooit gehoord hebben. Kortom 100 gefrustreerde krokodillen en twee blije toeristen verder gingen we door naar de volgende stop.

Het begon niet zo goed, want het museum met opgezette dieren uit de omgeving was heel erg slecht. Ze snappen niet helemaal hoe ze dit er aantrekkelijk uit moeten laten zien. Volgens de gids had dat grotendeels te maken met de terroriserende apen uit de buurt. Deze breken het dak af en stelen spullen uit het museum. Lopend naar een ander bootje kwamen we deze bengels tegen. Hoewel er heel veel schattige tussen zitten, jatten ze alles wat uit je tas hangt of op je hoofd zit. Ook dit boottochtje die ons leidde naar huisjes op palen waar Vietnamezen zich in de oorlog schuil hebben gehouden was weer fenomenaal.

De laatste stop was de lunch. Zoals hier gebruikelijk lijkt kregen wij een tafel vol eten, genoeg voor 6 personen, voor ons tweeën. Met trots vertelden ze ons dat ze allemaal zeevruchten uit naastgelegen zee voor ons hadden voorbereid. Mijn maag draaide zich twee keer om. Om niet onbeleefd te zijn heb ik de (waarschijnlijk) vis loempia's opgegeten, mezelf ondertussen wijs makende dat deze vegetarisch waren. Rene heeft heel dapper garnalen gepeld en een heleboel schelpen gegeten, waar ik er wel 1 van geprobeerd heb! De visballen soep hebben we toch maar even overgeslagen, hoewel ze dat erg vreemd vonden.

Hopelijk geven de foto's een beetje weer, hoe mooi dit gebied was!